استراتژی جدید طالبان – باارزشتر و مهم تر

طالبان در طول 15 سال جنگ اخیر استراتژی ها و تاکتیک های مختلفی را روی دست گرفته تا بتواند به برخی از مقاصد خود دست یابد. از مقاصد طالبان که بگذریم، تاکتیک های جدید جنگی طالبان را اگر با نگاهی تاریخی دقیقتر ببینیم متوجه می شویم که تکنیک ها پخته تر می شوند و حاکی از این اند که افرادی سنجشگر در میان شان وجود دارد، یا از گروه های بزرگتر جنگی مشوره می گیرند.

یکی از این جدیدترین استراتژی های طالبان که در این اواخر به اوج خود رسیده است، گروگان گیری افراد ملکی در جاده های پر رفت و آمد کشور است. جالب اینجا است که این جاده های پر رفت و آمد تنها محدود به یک منطقه مثلا شمال کشور نمی شود. چندین مورد اخیر گویای آن است که طالبان افراد ملکی را در شاهراه های بزرگ که نبض مواصلاتی کشور هستند گروگان می گیرد، آنها را سر می برد یا تیرباران می کند. در همین راستا، نخست طالبان یک یا دو موتر را می ایستانند، موترها و سرنشینان آنها را با خود می برند، شماری شان را آزاد می کنند و در پی آن افرادی را نگه می دارند و در آخر آنها را می کشند.

حالا پرسش اینجا است که چرا این استراتژی در این اواخر چنین در میان طالبان پرطرفدار شده است؟ هر چند سال گذشته نیز شاهد یکی دو مورد از گروگان گیری های گروهی در زابل و غزنی بودیم. این بار طالبان در برابر جان افراد ملکی پول می طلبند، نه خواهان تبادلۀ زندانی هایشان هستند که تنها افراد را می کشند. این استراتژی جدید بسیار مرگبار از استراتژی های قبلی است. از یک سو باعث می شود افراد ملکی دیگر از راه های زمینی رفت و آمد نکنند و یا میزان آن را کاهش دهند. از سوی دیگر این رفت و آمدها ناگزیر به صورت هوایی انجام خواهد شد (که به سود شرکت های هوایی خواهد بود).

تاکتیک گروگان گیری دولت و نیروهای امنیتی را وامی دارد تا برای حفاظت از جان گروگان گرفته شدگان دست به عملیاتی بزند که مصارفی بیشتر، خستگی بالاتر دارد؛ این امر امید را در میان مردم کاهش می دهد و دولت را نیز وادار می کند تا رویکردی دیگر برای کنار آمدن با طالبان روی دست بگیرد. هر چند، زمزمه هایی نیز وجود دارد که حامد کرزی در این کارها ممکن است دستی پشت پرده داشته باشد.